Lo vèrb « estar » / « èsser » / « èstre » fonciona coma vèrb d’estat e coma vèrb auxiliar.

Coma vèrb d’estat, als tempses compausats es son pròpri auxiliar e lo participi passat s’acòrda en genre e en nombre amb lo subjècte : « Angèla es estada contenta de son viatge », « Los mainats que son estats contents »…

Coma vèrb auxiliar, servís a fargar los tempses compausats de la màger part dels vèrbes intransitius ; lo participi passat del vèrb conjugat s’acòrda en genre e en nombre amb lo subjècte : « Angèla es anada al cinema », « Los mainats que son tornats ».

Servís tanben a fargar los tempses compausats del passiu ; lo participi passat de l’auxiliar e lo del vèrb conjugat s’acòrdan en genre e en nombre amb lo subjècte : « Angèla es estada felicitada », « Los mainats que son estats felicitats ».

L’occitan se destria del francés : « Angèle a été félicitée… » – l’auxiliar « être » es conjugat amb l’auxiliar « avoir », donc s’acòrda pas jamai amb lo subjècte. Au contra, l’occitan se rapròcha de l’italian : « Angela è stata felicitata »…

Maurici Romieu, vicepresident del conselh lingüistic del Congrès

Fòto : Jiří Erben