Segon la doctrina alibertina, « Los noms geografics [...] de montanhas devon èsser emplegats sens article. » ; los exemples escriuts que mancan, pr’amor aqueths noms ne son pas corrents dens las òbras literàrias. L’abséncia de l’article n’ei pas generau ; que pertòca sustot los noms deus soms : « Aneto qu’ei lo som mei haut deus Pirenèus », « Neveja sus Ventor »…

Au contra, los noms de massís, sols o determinats per un adjectiu o un complement, que s’emplegan sovent dab l’article : « Deis Aups ai Pirenèus [...] arborem lo vielh parlar roman. » (F. Mistral, Ai trobaires catalans), « Los Alps maritims »…

La diferéncia enter las duas categorias que’s poderé explicar pr’amor d’ua ellipsi : « los Pirenèus » = « los monts Pirenèus » ; l’article deu nom comun desapareishut que s’ei portat suu nom pròpi en aposicion. Istoricament, aquera construccion qu’ei atestada : « [...] Gasconha es proensa en Aquitania, pres dels monts Pireneus... » (Elucidari de las proprietats de totas res naturals s. XIVau).

Maurici Romieu, vicepresident del conselh lingüistic del Congrès

Fòto : Uwe Gille